Toos †

Toos Engelse Bulldog van 12,5 jaar is eind 2016 bij ons in de opvang gekomen.

Toos stond op marktplaats en moest weg omdat ze niet meer welkom was "ze plast alleen maar binnen en luisterd voor geen meter" waren de woorden. De afspraak gemaakt om haar op te halen, helaas werd deze weer afgezegd want haar baasjes wilde het toch nog proberen, prima heel fijn dat ze nog mag blijven.

Tot een week later, 8 december om 12.45 uur werd ik gebeld met de woorden "je moet ze nu komen halen anders laten wij haar om 14.00 uur inslapen". Ik mijn werk neergelegd en direct in de auto gestapt, want stel ze spreken de waarheid... Daar aangekomen zie ik 2 angstige maar vriendelijke ogen om het hoekje van de deur. Ik zie meteen dat ze een dik oor heeft (bloedoor) en ik voelde dat beide oren vol van vuil en pus zaten. 

In de auto onze vaste dierenarts, Dierenkliniek Den Heuvel in Best gebeld. Ik kon meteen langs komen. Het viel me op ze niet op geluiden reageerde en het vermoeden was dat ze doof was. Bij de dierenkliniek schrokken ze van haar gesteldheid, haar oren zaten zo vol met pus, ontstekingsvocht en vuil dat we er niet eens zalf in konden krijgen.

Eenmaal thuis zijn we meteen gestart met de behandeling van de oren, na 2 weken waren ze schoon en bijna genezen. Het viel ons op dat ze niet lekker in haar vel zat en dit was niet omdat ze in een nieuwe omgeving zat, na een bloedonderzoek werd het ons duidelijk. Haar bloedwaardes waren slecht, zo slecht dat het vermoeden was dat ze lymfoom zou hebben. We kregen een antibiotica kuur mee in de hoop dat het een ontsteking zou zijn. Helaas bleek dit niet het geval en het arme oude dametje was doodziek.

16 januari 2017, 5,5 week nadat je hier bent gekomen. Ik had je eten klaargezet maar het duurde lang voordat je klaar was, ik ging kijken, daar lag je in de keuken... je had een aanval gehad. Overleg gehad met de dierenarts en dacht een kankeraanval en vertelde me dat je deze aanvallen meer ging krijgen. In de avond ben ik gaan werken en om 20.30 uur kwam ik thuis, je had weer een aanval gehad en je kon niet meer. Meteen de dierenarts gebeld dat we er direct aankomen om je een waardig afscheid te geven.

Niet alle verhalen lopen zoals we willen, natuurlijk hopen wij dat als we een senior in de opvang hebben dat we hem/haar nog lang bij ons mogen houden, helaas is dit niet altijd de realiteit.

Toos heeft hier 5,5 week genoten, gespeeld en ze leefde, ondanks haar ziek zijn, helemaal op. Ze genoot van alle aandacht, is op haar wenken bediend en heeft een vriendin voor het leven gemaakt (onze ander oudje Roos, Roos en Toos waren 8 poten op 1 buik en ze genoten van elkaar)

Dag lieve Toos, je was een verrijking in ons leven -x-

 Toos en Roos, BFF's